Ho, stop! Voordat je denkt ‘wie denk jij wel niet dat je bent, dat je deze titel zo dropt?’: hierbij een stukje context. Deze zin kan je namelijk niet los zien van de boodschap erachter. De woorden zijn onderdeel van een poëtisch schrijfsel uit ‘De Profeet’ van Kahlil Gibran. Een Libanese schrijver, dichter en schilder (1883 - 1931) die nog steeds miljoenen mensen raakt met zijn werken. Vandaag deel ik een van mijn favoriete gedichten: ‘Onze Kinderen’. Bomvol mooie lessen en met name voor ouders een echte bron van betekenis. Heb ik je aandacht? Mooi! vasthouden en lezen maar…
Stof tot nadenken: wat haal jij eruit?
Raken de woorden je? Weet je nog niet helemaal wat het voor jou betekent? Of voel je juist pure herkenning? Hoe dit gedicht ook bij je binnenkomt, er is geen ‘goed’ of ‘fout’. Voordat ik overga op de dieperliggende kernboodschap (de basis, waar ruimte voor vrije invulling is), daag ik je uit na te denken over wat dit gedicht met jóu doet. Je kan hem nog een paar keer lezen om hem dieper binnen te laten komen - of je kan ‘m bijvoorbeeld proberen koppelen aan jouw eigen ouderschap. Laat het even bezinken - en voel wat het met je doet. Denk erover na, schrijf het op of deel het met iemand. Benieuwd welke persoonlijke inzichten jij hieruit haalt. 🙂
Kernboodschap: de wisselwerking tussen pijl en boog
Ik start bewust met jouw eigen inzichten, omdat het erom gaat hoe jíj dit gedicht leest en beleeft. Dat is immers waar het om gaat. Een persoonlijke benadering; je eigen ‘voeling’. Net zoals dat elke ouder en elk kind uniek zijn; eigen gedachten hebben. Eén ding staat wél vast: Gibran stelt dat kinderen ‘eigen wezentjes’ zijn - en geen bezit van ouders. sterker nog: hij stelt dat een God, al ver voor de geboorte, bepaalt welke ouders ‘het kanaal’ (de ‘boog’) mogen zijn, om het leven van het kind (de ‘pijl’) de wereld in te schieten. Als ouder is het - in zijn ogen - niet je taak om je kind te overladen met regels, kennis, lessen en opvattingen. Het is je taak om liefde en zorg te geven, tot het moment dat ze dit zelf kunnen. Om je kinderen tijdens hun opgroeiproces hun eigen gedachten te laten hebben, omdat er in elk kind al genoeg wijsheid van zichzelf schuilt.
En ohja: iets met ‘leren van je kids’
Een andere boodschap is dat we, in plaats van onze kids dingen te leren, juist kunnen leren van onze kids. Yep, precies de omgekeerde wereld dus. ;-) Laten we eens proberen wat meer op hén te lijken, in plaats van andersom. Want: het is een eer dat je jezelf ‘ouder’ mag noemen van dit mooie wezentje, dat komt met een eigen denken en handelen. Een frisse blik op de wereld heeft. Jij draagt de verantwoordelijkheid om een mooie en warme basis te bieden, vrij van oordelen en ‘moet’-jes. En deze basis is het sterkste als je eerst zélf opgroeit (oude pijnen en problemen oplost), voordat je over kan gaan op het bieden van een solide opvoeding. Leren van elkaar dus, en zo in vrijheid en zielsverbintenis sámen opgroeien.
De dagelijkse lessen die ik eruit haal
Als je me volgt, weet je hoe mijn man en ik naar het ouderschap en opvoeding kijken. Onze kids krijgen de ruimte om zichzelf op hun eigen manier te ontwikkelen, waarbij wij ze zoveel mogelijk toejuichen om zichzelf te zijn. Een intentie die er altijd is, maar in de praktijk soms wel met uitdagingen komt. Iets wat jij als ouder vást herkent. 🙂 Koppel ik onze ‘reis’ aan dit gedicht, dan haal ik daar een aantal concrete lessen uit. Een paar voorbeelden:
Onze kinderen zijn unieke wezentjes - en die ontwikkeling vinden we onwijs belangrijk. Hoe lastig het soms ook kan zijn, we doen heel erg ons best om kritisch te zijn op alle ‘zo hoort het’-regeltjes en -denkwijzen.
Straffen? Daar doen we niet aan. Overal zit een gevoel achter - en het is aan ons als ouders om dit te onderzoeken, erkennen, ‘zien’ en de ruimte te geven. Ook: leren wat wel en niet mag, kan prima zonder wijzende vingers en stemverheffingen.
Liefde is het ‘basisingrediënt’. Dit opent de ‘deur’ naar de rest. Wij onderschatten onze kinderen niet en weten dat ze slim genoeg zijn om zélf na te denken. Wij zijn er om een warm nest te creëren - en staan klaar als ze dit nodig hebben.
Onze ‘tekortkomingen’/‘fouten’ mogen de groei van onze kids niet belemmeren. Wij zijn kritisch op onze manier van opvoeden en durven in de spiegel te kijken. Want: onze kids hoeven geen kopie van ons te worden. Het zijn eigen persoontjes met eigen zieltjes, die elk een unieke kijk op de wereld hebben. Let’s celebrate that!
Tip: download de gratis poster (+ kies jouw favoriet!)
Oké: weer even terug naar jou. Triggeren deze woorden je positief? Geeft het jou handvatten voor de opvoeding? En heb je het gevoel dat dit je verder gaat brengen, omdat het met je resoneert? dan heb ik wat leuks voor je. 🙂 Het gedicht heb ik ‘gegoten’ in verschillende formats, met vier posters als resultaat (zoals hierboven dus). Je weet wel: om op te hangen aan je muur, op de koelkast, in de (kinderkamer) of waar ‘ie ook verdient te stralen. Want: hoe mooi is het als dit gedicht zo nu en dan even je aandacht vangt - en je weer heel even diep laat nadenken over de ‘reis’ die jij samen met je kind mag afleggen? Brengt dit een glimlach? Download het document en kies de poster die het beste bij je past.
Over Kahlil Gibran
in Libanon geboren, op twaalfjarige leeftijd een korte tussenstop in Amerika en daarna een periode van zelfstandig ronddwalen door Europa. Hier maakte hij kennis met Europese modernisten en de Romantiek-periode. Hét begin van vele creatieve schilderwerken, schrijfsels en gedichten. Kahlil Gibran (1883-1931) staat vandaag de dag bekend als Libanese schrijver en schilder. Iemand die - nog steeds - miljoenen mensen raakt met zijn levenslessen. Sterker nog: zijn uitingen worden door sommigen zelfs gezien als ‘persoonlijke Bijbel’. Gibran was immers een vrijdenker. Niet iemand die zich mee liet voeren door de ‘gebruikelijke stroming’; de wereld door zijn eigen ogen bekeek. In zijn tijd op aarde was hij een van de weinigen die over verschillen tussen mensen heen keek. Met zijn kennis van de bloederige geschiedenis van Libanon en zijn streven om culturele en menselijke conflicten op te lossen, schreef hij o.a. korte, poëtische verhalen en gedichten, toegankelijk voor velen.
GevoelsRijke afsluiter: waar jij ooit de ‘pijl’ was, ben je nu de ‘boog’. De ‘reis’ die jouw kind nu aflegt, die heb je zelf ooit ook afgelegd. De rol van ‘pijl’ en ‘boog’ zijn omgewisseld, wat betekent dat nu jíj dienstbaar bent om je kind zo gericht en mooi mogelijk de wereld in te ‘schieten’. Je mag erop vertrouwen dat jij de perfecte ouder bent voor jouw kind. En je mag er ook op vertrouwen dat je kind vol met eigen wijsheden zit. Een samensmelting van kind en ouder die zo hoort te zijn. Die zo bedoeld is. Als je dat hogere bewustzijn ‘voelt’ en volgens die gedachte kan gaan leven, ervaar je - net als ik - dat in het ouderschap pure liefde en eindeloze vrijheid schuilt. Wat mij betreft het mooiste wat er is!
