‘Mama, mama, voel mijn hart eens!’ zegt ze terwijl we klaar staan voor de lampjesoptocht. Het is al laat, donker buiten en de eerste carnavalswagens met verlichting komen eraan in de verte. Ik leg mijn hand op haar hart, ze kijkt me aan en zegt ‘die gaat snel he?!’
Dit tafereel laat mijn eigen hart een sprongetje maken. Wat fijn dat zij zo bewust opmerkt hoe haar hart klopt. Dat is toch mooi?
Het is zo ontzettend belangrijk om goed te kunnen voelen wat er gebeurt in je lichaam, want het geeft signalen af. En laat dat nou precies zijn wat veel volwassenen verleerd zijn. Hoe goed kun jij opmerken wat er allemaal gaande is in je lichaam? Kun je duiden of je gespannen bent? En waar die spanning dan tot uiting komt?
Ik ken veel volwassenen die zoekend zijn hoe zij weer kunnen leren voelen. Minder denken en meer voelen. Ons lichaam is daarin de sleutel. Er valt genoeg op te merken! Bijvoorbeeld spierspanning, temperatuur en beweging. Allemaal aanwezig in je lichaam.
In ons gezin zijn we heel bewust bezig met voelen. Als we dat goed kunnen hebben we ons innerlijk kompas altijd bij de hand. Waar ik zelf echt nog steeds aan het leren ben probeer ik de kinderen juist tijdens hun opgroeien mee te geven dat ze naar hun lichaam mogen luisteren. Dat is makkelijker om te doen dan je denkt. Ik geef je graag een aantal voorbeelden:
- Luisteren naar hongergevoelens. als je samen zit te eten en je kind eet zijn bord niet leeg kun je zeggen ‘voel zelf maar hoeveel er nog in je buik past’. We zijn snel geneigd om aan te sporen op je bord leegeten of wanneer een kind zeg ‘ik heb honger’ te ontkennen met ‘dat kan niet, je hebt net gegeten!’. Neem de gevoelens van je kind serieus en leg zelf de link met hun gevoel van vol zitten.
- Zelf laten ervaren. hoe vaak gebeurt het niet dat wij als volwassenen beslissen voor een kind of het koud is buiten. Dat is toch heel persoonlijk? Kijk om je heen in de winter en je ziet soms zelf volwassenen in korte broek lopen of zelfs in ijs water zwemmen 😉 Moedig juist aan om zelf te voelen buiten of het handig is om een jas aan te doen. Wil je kind geen jas aan? Je kan natuurlijk altijd een jas meenemen voor het geval je kind het later toch koud krijgt.
- Benoemen van lichaamssignalen, eventueel gekoppeld aan gevoelens. ‘Ik hoor je buik rammelen, heb je honger?’ ‘Ik zie tranen over je gezicht, voel je je verdrietig?’ ‘Blijf maar op de wc tot jij voelt dat je klaar bent’ ‘Je wiebelt met je benen, heb je even beweging nodig?’
- Deel wat er in je eigen lichaam gebeurt. ‘Poeh, mijn benen voelen zwaar door al dat lopen. Ben er moe van geworden.’ ‘Ik heb een droge mond, ik denk dat ik dorst heb.’ ‘Ik voel kriebels in mijn buik, omdat we zo in de achtbaan gaan.’
Doordat wij er woorden aan geven leren kinderen wat er gebeurt in hun lichaam. Vervolgens zullen ze zelf de taal vinden om te vertellen wat ze voelen. Een kadootje voor de rest van het leven!
Afbeelding afkomstig uit de digitale gids van de GevoelsRijk Oefenset
