Zo, tijd voor een frisse en persoonlijke wind door mijn website! Nee, mijn blog-pagina is niet nieuw, wél gaan we het vanaf vandaag anders aanpakken. Dat betekent: wekelijks een nieuwe blog, waarin we focussen op kennis, inspiratie en persoonlijkheid. Vandaag trap ik af met mezelf. Enerzijds een beetje onwennig, want ik ben niet zo’n fanatieke podiumpakker. Anderzijds ook wel weer vertrouwd, omdat ik hier en daar regelmatig de persoonlijke afslag pak. Het doel? Dat jij weet wie je tegenover je hebt. Want: diepgang is voor mij de basis in alles - en dat brengt jou weer een warme samenwerking. Win-win dus! Tijd om te starten, in 3, 2, 1…
Fanatieke huismus
En met trots. Want zo groot als mijn reisplannen in mijn hoofd waren, zo groot is mijn liefde in het echte leven voor rommelen in huis.
Iets minder fanatieke huisvrouw
En de award voor slechtste huisvrouw gaat naar *tromgeroffel*.... jawel: mij dus. Die huismus in mij staat íets minder graag met een stofzuiger of poetsdoek in haar handen. Sterker nog: ik zweer bij onze robotstofzuiger. En mijn behulpzame man.
Gezin boven alles
Ik ben compleet met man, drie kids en onze labradoodle.
Ho, stop… geen haar alsjeblieft!
Over die leuke labradoodle van ons gesproken. Mijn voorwaarde voor het nemen van een hond was dat deze níet verhaart. Ik herhaal: níet verhaart.
Die kat? Die komt er niet.
Sorry man en kids, die komt er bij mij dan weer niet in. ‘De aanhouders winnen’ gaat in deze situatie niet op.
Terug naar mijn kids
Ze lijken namelijk stuk voor stuk op Bas en mij. We zijn allemaal team ‘kat uit de boom-kijkers’ - en dat vinden we helemaal oké. Ja, die spreekwoordelijke kat is meer dan welkom. ;-)
Én terug naar mijn kindertijd
Ik ben opgegroeid met mijn ouders, oudere broer en twee jongere zusjes. Mijn kleine ‘ik’ was heel vrolijk, lief en behulpzaam. Wilde graag gezien worden. Was mijn vader aan het filmen? Dan dook ik maar wat graag enthousiast voor die camera. “Hallo, papa!”, “Hallo, papa!”, zei ik al springend, terwijl ik mijn hoofd voor de lens drukte.
Dit deel van mijn kind-zijn zit nog steeds in mij
Iets met een spreekwoordelijke kat en een boom.
En dit deel mag best wel wat meer de aandacht krijgen
Heel duidelijk: speelsheid!
Over die speelsheid gesproken
Die komt wél extra naar boven borrelen als ik een escaperoom induik. Een van mijn energiegevers, net zoals mijn gezin dus - en het samenzijn met gelijkgestemden.
Mijn gevoel voor humor? Een tikkeltje sadistisch wel…
Als iemand* zich pijn doet proest ik het uit van het lachen. Lees: stoot jij je teen en krimp je ineen, dan is de kans groot dat ik niet veel later over de grond rol. Bij wijze van dan, hè.
*Side note: behalve mijn kids… En bij andere kids ;-)
Guilty pleasures…..
Honderd keer snoozen, nét effe te lang in bed blijven liggen en voedsel gerelateerde bodemdrift.
Bodemdrift? Yep, want álles moet op.
Die zak chips? De bodem moet in beeld komen. Dat pak met koekjes? Die onderkant moet voelbaar zijn. Die reep chocolade? Die verdwijnt - jawel - in hard tempo op de bodem van mijn maag.
Wegdromer: die boerderij in het bos
Of dat mooie vrijstaande huis. Bottom line? Lekker rustig en afgelegen, het liefst met een moestuin en omringd door hoge bomen. Heer-lijk.
Wollensokkenkarma
Ooit maakte ik flauwe grappen over het dragen van die burgerlijke wollen sokken. Karma comes right back at me, want tegenwoordig steek ik hier mijn koude voeten maar al te graag in.
Borrelen in een bar? Doe mij die 1-op-1 lunch maar
Klopt, mij hoef je niet druk borrelend, in een grote groep, aan een bar te zetten. Ik ga voor diepgang en ben een grote supporter van 1-op-1 contact.
Lees: ik ga ‘uit’ op koetjes en kalfjes
In de herhaling: ode aan diepgang!
Ik baar duizend keer liever een baby, dan dat…
ik een medische ingreep moet ondergaan. Naalden? Messen? Operatiejassen? *rent heel hard haar denkbeeldige boerderij in het bos in*
Over dat bos gesproken: ik ben dol op de natuur
De zon maakt me vrolijk, de buitenlucht geeft me energie en de frisse wind brengt me tot leven. Moet wel bekennen: ik kom er nog wel te weinig. Tijd voor verandering!
De natuur naar binnen brengen
In mijn huis vind je overal en nergens mineralen en edelstenen. Serieus, hoe geweldig is de natuur?
Met beide voeten op de spirituele grond
Yep, ik ben een nuchter type, maar houd wel van spiritualiteit.
Op date gaan met mezelf
Dat vind ik dus echt superleuk! Sinds een paar jaar ga ik zo nu en dan een nachtje alleen weg en doe ik precies waar ik behoefte aan heb. Aanrader!
‘I’m halfway there, bye!’
Ik ben een ster in van alles beginnen en niet afmaken. Krijg ik een ingeving om iets anders te doen, bijvoorbeeld door een piepende droger? Dan ben ik verdwenen. Voor onbepaalde tijd.
Verrassingen? #ERROR
Want hoe enthousiast springend en gillend ik in mijn hoofd ook ben, in het echt zien mensen vooral iemand die stilstaat en ongemakkelijk in het rond kijkt. Gewoon. Niet. Doen. Dus.
Mijn ideale weekend…
is leeg! Vooral lekker kijken waar we zin in hebben. Dat is pas écht vrijheid.
Maak me alsjeblieft wakker als…
er iets met mijn kinderen is. Direct!
Ik draai me gezellig nog een keer of twee om als…
het huishouden roept. Ik een gingersapje moet shotten. Of sociale verplichtingen zich opdringen.
‘Het begint en eindigt bij jezelf’
Ik presenteer: mijn levensmotto. Ik ben er namelijk heilig van overtuigd dat je het leven zelf in de hand hebt. You are in charge - en zo hoort ‘t ook.
Tv kijken? Niet mijn ding
Wél vind ik de serie Oogappels fenomenaal. Sterker nog: bij de laatste aflevering zat ik huilend op de bank. Ook: de serie Friends heb ik zo’n dertig jaar later ontdekt, maar inmiddels al meerdere malen gebinged.
Muziek? Dat is meer mijn go-to
Muziek raakt m’n ziel. Van Adele tot Bløf en van Spirits of Nature tot Coldplay: ik word van heel veel blij. Muziek laat me dansen door de kamer, wegdromen op de bank of tot rust komen als ik druk ben.
En ohja: ik heb een boekentic
Het gevolg? Een uitpuilende boekenkast die chronisch groeiende is.
Voordat we afsluiten: nog héél even terug naar mijn kindertijd…
Want de vakantieherinneringen in Frankrijk en Spanje, waarin mijn broer, zusjes en ik samen úúúúren in de zee en in de branding lagen: die draag ik voor altijd bij me.
Meegolven op het leven
Of moet ik zeggen ‘in’? Als kind vond ik het namelijk fantastisch om die enorme golven over me heen te laten slaan. Wat een feest om in dat wilde water te spelen!
Een ode aan dat eeuwige kind in ons
En nu sluit ik écht af, maar wel met de boodschap dat het kind in jou gezien mag worden. Als ik op vakantie ben, pak ik altijd mijn momentje om in de branding en zee te zitten. Ja, net als vroeger dus. Water voelen, zandkastelen maken, golven ‘vangen’... Je snapt m’n boodschap: ik moedig jou aan om dit kinderlijke geluk ook te voelen. Want écht: het maakt het leven echt een stukje mooier.
Voordat je gaat: een eerlijk stukje context
Eerlijk #1: ik kan nog dagen doorgaan met het benoemen van typische mij-dingen. Eerlijk #2: kiezen is niet mijn sterkste kant. Lang verhaal kort: dit verhaal is écht, maar wel incompleet. Een pure, maar niet-volledige belichting van wie ik ben als persoon. Context is altijd bepalend in wat we posten of laten zien. Er zit nog zoveel meer in mij en er is nog zoveel meer te vertellen. Maar hey, alles in beeld brengen is een onmogelijke opgave - en ook niet altijd nodig. Mochten wij gaan samenwerken, dan ontdek je ook weer andere kanten van mij. Juist, context dus. 🙂 Over die samenwerking gesproken: het lijkt me fantastisch om met jou te connecten. Om samen een stap in verbindend ouderschap te zetten. Voel jij dit? Dan hoor ik heel graag van je.
GevoelsRijke groet,
Kimberley
