Met een druk kwispelende staart, aanstekelijk vrolijke energie en grote pretogen rent ‘ie op me af. Wat een vreugde! Nope, dit gaat niet over manlief (want: staart), maar over hóndlief. Yep: ons gezinslid op vier poten dat vol zit met enthousiasme; onze harige vriend die overloopt van dankbaarheid en niet schroomt dat te uiten….
Op. Elk. Moment. Van. De. Dag.
Zo spontaan, zo écht, zo filtervrij. Een mooie eigenschap waar wij mensen stiekem best wat van kunnen opsteken. Want hoe fijn is het om te voelen dat iemand blij met je is? Om te ervaren dat er altijd iemand op je wacht? Ik vind het bijzonder. Én het is een mooi aanknopingspunt om die honden van ons eens in de schijnwerpers te zetten. Stiekem zijn ze namelijk grote leermeesters…
1. Geef je dierlijke (/kinderlijke) energie de ruimte
Niks mis met een goede dosis dierlijke energie! Sterker nog: wist je dat deze in een bepaalde vorm heel erg lijkt op kinderlijke energie? Het is puur, oprecht en vooral: niet-ingehouden. Toegegeven: met een staart kwispelen wordt wat lastig, maar het is bést lekker om spontaan op je kind, partner, vriend(in) of huisdier af te rennen en deze te omhelzen, als je dat zo voelt. Ja, ook na vijf minuten of een middagje zonder elkaar. Energie is namelijk aanstekelijk en daarmee een echte bron van power. Ik zeg: give it a try! ;-)
2. Daarover gesproken: lekker blijven spelen
Rollend door de zandbak, waterhappend door de zee of in race-modus door de tuin: honden zien de wereld als een grote speeltuin. Beetje zoals je kind dat ook doet. Je weet wel: iets met soortgelijke energie. Maar… hoe zit het met dat kind in jou? Trust me: we hebben deze allemaal, maar ‘m de ruimte geven blijkt vaak lastig. Als volwassenen ‘horen we ons te gedragen’... right? Ik zeg: weg met die regeltjes en - samen met je kind - in play modus!
3. Nadenken over… niks!
Wedden dat je vandaag al meerdere malen met de toekomst bezig was? Ja, heb ik gelijk? Dan is deze voor jou! Honden leven namelijk in het moment. Er is een ‘nu’ - en de rest zien ze dan wel. Voordat je denkt: ‘Maar da’s onmogelijk’: klopt. Het kan je echter wel aanmoedigen om - op momenten dat het kan - alles even los te laten en puur en alleen in het moment te zijn. Met je kids. Je partner. Je vriend(inn)en. Of gewoon: met jezelf. Het zorgt ervoor dat je meer geniet en je minder zorgen maakt. Sounds like a plan to me.
4. Liefde tonen, no matter what
Al lig je met chocoladevegen in je gezicht op de bank of kom je zwetend de kamer in rennen: je hond houdt van je en laat dat altijd merken. Ongeacht aparte looks, geurtjes of handelingen dus. Een goede om in gedachten te houden, als je jouw kind of partner weer eens zuchtend aankijkt wanneer hij/zij [*insert jouw irritatiepunt*]...
5. Lachen naar vreemden (= ‘gratis’ geluk)
Huppelt een hond over straat, dan deelt ‘ie liefdevolle blikken uit aan ie-de-reen die ‘t zien wil. Because: why not? Diezelfde vraag kunnen we onszelf ook stellen. Het is namelijk heel makkelijk om stoïcijns voorbij die vreemde te lopen, maar het is veel leuker om een lach uit te delen. Ook mooi om aan je kids mee te geven trouwens. Want: vriendelijkheid werkt aanstekelijk. Het geeft niet alleen een goed gevoel, het maakt je ook een toegankelijk(er).
6. Hondstrouw zijn (hé, daar komt die term dus vandaan…)
Ken je die film ‘Hachi: A Dog's Tale’? Niet alleen een aanrader omdat Richard Gere de hoofdrol speelt (#zogoed), maar ook omdat het een waargebeurd en treffend verhaal is. Parker (Mr. Gere dus) neemt van het station een achtergelaten puppy mee naar huis. Elke dag wandelt - Hachi dus - mee naar en van het station, waar zijn baasje de trein naar zijn werk pakt. De band wordt sterker en sterker, totdat Parker op een dag niet meer thuiskomt. Hij overlijdt aan een hartaanval en Hachi blijft achter. Elke dag, négen jaar lang, wacht de trouwe viervoeter op het station. Hopende dat z’n ‘beste vriend’ thuiskomt. Een verdrietig verhaal, maar wel de verklaring waarom de term ‘hondstrouw’ in het leven geroepen is. Yep: daar kunnen wij mensen wat van leren. Niet opgeven, maar vol voor je liefdes gaan. Altijd.
7. Je innerlijk je identiteit laten bepalen
Onze kids groeien op in een wereld die meer en meer om uiterlijk lijkt te draaien. Op social media worden gezichten met filters gladgetrokken en in het echte leven vliegen de ‘hier word je mooier van’-producten je om de oren. Honden? Die doen niet aan looks. Ze zijn wie ze zijn en daar zijn ze trots op. Je gedrag en persoonlijkheid (innerlijk): dat is waar je vrienden mee maakt. Een mooie reminder die je jouw kind best (extra vaak) mag influisteren.
8. Ongegeneerd knuffels uitdelen
Onze hond komt meerdere malen per dag effe knuffelen. Geeft hem een goed gevoel, maar ons ook. Wist je namelijk dat er een speciaal hormoon (oxytocine) vrijkomt als je deze ‘sport’ beoefent? Dit maakt ontspannen en geeft een fijn gevoel. Hup, weer een excuus om je zoon of dochter ongevraagd in zo’n liefdevolle ‘houdgreep’ te nemen. Hey, je hebt een wetenschappelijk onderbouwde reden…
9. Neem het leven niet té serieus
Wel eens een hond gezien die zichzelf en het leven strikt serieus neemt? Nee? Ha, ik ook niet. Een mooi punt om dit item mee af te sluiten. Waarom? Omdat het leven loopt zoals ‘ie loopt - en we nou eenmaal niet overal grip op hebben. Controle willen houden op alles is onmogelijk. Des te leuker om het leven af en toe met een korrel (of zak) zout te nemen. Onthoud: iedereen - including you and me - doet zijn best. En da’s meer dan genoeg.
GevoelsRijke afsluiter: hoe jij je gedraagt, dat geef je je kind mee. Denk eens wat vaker aan die mooie ‘hondenstreken’ hierboven. Het effect van onvoorwaardelijk enthousiasme kan zoveel mooie emoties losmaken. Dat kan ‘m zitten in een liefdevolle blik, een warme handeling of iets leuks wat je zegt. Maar ook: met je gezin in het ‘nu’ leven, je wat minder aantrekken van ‘hoe het hoort’ en zo nu en dan de boel de boel durven laten. Fijner voor jezelf én je kind. Want zoals eerder geschreven: energie is aanstekelijk, use that power. 🙂
